„Męczeństwo św. Sebastiana” to jedno z najbardziej znanych dzieł Antonio del Pollaiuolo, włoskiego artysty renesansowego, stworzone około 1475 roku. Obraz przedstawia scenę męczeństwa św. Sebastiana, rzymskiego żołnierza i chrześcijańskiego męczennika, który został skazany na śmierć za swoją wiarę.
Kompozycja obrazu ukazuje św. Sebastiana przywiązanego do drzewa, otoczonego przez kilku łuczników, którzy celują w jego ciało. Pollaiuolo mistrzowsko uchwycił moment napięcia przed strzałem, podkreślając dramatyzm sytuacji. Św. Sebastian jest przedstawiony w sposób typowy dla renesansu – jako pięknie ukształtowany młody mężczyzna, o idealnej muskulaturze, co odzwierciedla fascynację artysty anatomią ludzką i klasycznym pięknem.
Na obrazie widoczna jest precyzja w oddaniu szczegółów postaci oraz kompozycji, która jest starannie przemyślana, by oddać dramatyzm sceny. Łucznicy są rozmieszczeni wokół świętego w różnych dynamicznych pozach, co dodaje ruchu i intensywności całej scenie. Pollaiuolo, jako jeden z pierwszych artystów, zajął się dokładnym studium ludzkiego ciała, co widać w naturalistycznym przedstawieniu mięśni, napiętych ciał oraz wyrazistych twarzy.
Tło obrazu, z widokiem na pejzaż, wprowadza element przestrzeni, co jest charakterystyczne dla renesansowego podejścia do malarstwa. Pollaiuolo łączy tu dramatyzm męczeństwa z klasycznym podejściem do przedstawiania ludzkiego ciała, tworząc dzieło, które jest zarówno głęboko emocjonalne, jak i estetycznie wyrafinowane.
„Męczeństwo św. Sebastiana” jest często uznawane za jedno z arcydzieł Pollaiuolo i renesansowego malarstwa, podkreślające jego umiejętność łączenia dramatyzmu z perfekcyjną anatomią i kompozycją.
