Caravaggio ,,Pocałunek Judasza”

Caravaggio, właściwie Michelangelo Merisi da Caravaggio, urodził się 29 września 1571 roku w Mediolanie, a zmarł 18 lipca 1610 roku w Porto Ercole. Był włoskim malarzem barokowym, którego innowacyjne podejście do malarstwa zrewolucjonizowało sztukę europejską i wpłynęło na późniejszych artystów.

Caravaggio dorastał w Mediolanie, a swoją artystyczną karierę rozpoczął jako uczeń Simone Peterzano. W młodym wieku przeniósł się do Rzymu, gdzie zdobył sławę dzięki swoim naturalistycznym, realistycznym obrazom, które charakteryzowały się dramatycznym użyciem światła i cienia, techniką znaną jako chiaroscuro. Jego prace, pełne intensywności emocjonalnej i surowego realizmu, często przedstawiały sceny biblijne, w których postacie były ukazane z niebywałą dokładnością anatomiczną i wyrazistością emocji.

Caravaggio szybko zdobył patronów wśród kościelnych dostojników i rzymskiej arystokracji, co pozwoliło mu na tworzenie wielkich ołtarzy i obrazów religijnych. Jednak jego burzliwy charakter, skłonność do konfliktów i problemy z prawem, w tym morderstwo, którego się dopuścił, sprawiły, że musiał uciekać z Rzymu.

Po opuszczeniu Rzymu, Caravaggio przebywał w Neapolu, na Malcie i na Sycylii, gdzie kontynuował swoją pracę, choć często zmagał się z problemami wynikającymi z jego trudnego charakteru. Jego późniejsze prace stawały się coraz bardziej mroczne i introspektywne, co odzwierciedlało jego osobiste cierpienia i niepokoje.

Caravaggio zmarł w tajemniczych okolicznościach w 1610 roku, prawdopodobnie w wyniku gorączki lub infekcji. Jego śmierć nastąpiła w momencie, gdy próbował wrócić do Rzymu, aby uzyskać ułaskawienie od papieża.

Dziedzictwo Caravaggia jest ogromne – jego innowacyjne techniki malarskie i realistyczne podejście do przedstawiania postaci ludzkich miały głęboki wpływ na rozwój malarstwa barokowego i inspirowały artystów przez wiele pokoleń. Jego prace są dziś uznawane za jedne z najważniejszych dzieł w historii sztuki.