Name: Diego Velázquez ,,Portret Juana de Pareja"
SKU: 18905
Availability: InStock

Diego Velázquez ,,Portret Juana de Pareja”

70,00 zł – 170,00 zł

Obraz drukowany na płótnie, obraz jest naciągnięty na drewnianej ramie. Obraz jest gotowy do powieszenia na ścianie.

Opis

„Portret Juana de Pareja” to jedno z najsłynniejszych dzieł Diego Velázqueza, namalowane w 1650 roku podczas pobytu artysty w Rzymie. Obraz przedstawia Juana de Pareja, który był asystentem i pomocnikiem Velázqueza, a także utalentowanym malarzem.

Tło i kontekst:

Juan de Pareja był mulatem, który pracował jako niewolnik u Velázqueza, ale z czasem stał się również malarzem. Velázquez namalował ten portret prawdopodobnie jako ćwiczenie przed wykonaniem ważnego portretu papieża Innocentego X. Portret Juana de Pareja był wystawiany w Rzymie, gdzie zdobył ogromne uznanie za swoją niezwykłą realistyczność i siłę wyrazu.

Opis obrazu:

Na portrecie Juan de Pareja jest przedstawiony w półpostaci, na neutralnym tle, co sprawia, że cała uwaga widza skupia się na jego postaci i twarzy.

Postawa i wyraz twarzy: Juan stoi prosto, z dumną i pełną godności postawą. Jego twarz jest pełna wyrazu, oczy patrzą pewnie wprost na widza. Wyraz twarzy Juana de Pareja jest spokojny, ale jednocześnie wyrażający pewność siebie i wewnętrzną siłę. Lekki cień zarostu dodaje mu charakteru i realistyczności.
Strój: Juan de Pareja jest ubrany w elegancki, ciemny strój typowy dla ówczesnej mody, z białym kołnierzem z koronką, co podkreśla jego status mimo jego pochodzenia. Jego strój, choć prosty, wskazuje na pewną pozycję społeczną i jest przedstawiony z wielką precyzją.

Światło i kolorystyka:

Velázquez zastosował subtelne światło, które delikatnie modeluje twarz i strój postaci, tworząc efekt trójwymiarowości. Kolorystyka jest stonowana, dominują ciemne, ziemiste tony, z kontrastującą bielą kołnierza, co nadaje obrazowi harmonii i elegancji.

Kompozycja:

Kompozycja portretu jest prosta, ale bardzo wyrafinowana. Centralne umieszczenie postaci oraz subtelne oświetlenie kierują uwagę widza na twarz Juana, podkreślając jego osobowość i charakter. Brak zbędnych detali w tle potęguje wrażenie intymności i bezpośredniego kontaktu z modelem.

Symbolika:

Portret Juana de Pareja jest nie tylko przedstawieniem osoby, ale także wyrazem uznania i szacunku Velázqueza dla swojego pomocnika. Mimo że Juan był niewolnikiem, został przedstawiony z godnością i szacunkiem, co w tamtych czasach było niezwykle postępowe i rzadkie. Portret ten można również interpretować jako manifest artystycznej równości, gdzie talent i osobowość są ważniejsze niż pochodzenie społeczne.

Odbiór:

Portret został bardzo dobrze przyjęty w Rzymie, a Velázquez zdobył dzięki niemu jeszcze większe uznanie jako mistrz portretu. Jest to jedno z najbardziej cenionych dzieł Velázqueza, podziwiane za jego realizm, psychologiczną głębię i subtelne oddanie charakteru modela.

Obraz „Portret Juana de Pareja” jest uważany za arcydzieło portretu barokowego, pokazujące nie tylko techniczną biegłość Velázqueza, ale także jego zdolność do uchwycenia godności i człowieczeństwa w każdym z jego modeli. Dziś portret ten znajduje się w kolekcji Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku.

Informacje dodatkowe

Rozmiar w cm	20×30 , 30×40 , 40×50 , 50×70 , 60×90 , 70×100 , 120×80

O autorze

Diego Velázquez, pełne nazwisko Diego Rodríguez de Silva y Velázquez, urodził się 6 czerwca 1599 roku w Sewilli, w Hiszpanii, a zmarł 6 sierpnia 1660 roku w Madrycie. Był jednym z najwybitniejszych malarzy epoki baroku, uznawanym za jednego z największych artystów w historii sztuki.

Wczesne lata:

Diego Velázquez pochodził z rodziny o portugalskich korzeniach. W wieku 11 lat rozpoczął naukę malarstwa u Francisco de Herrera Młodszego, a później u Francisco Pacheco, u którego studiował przez sześć lat. W 1617 roku, w wieku 18 lat, uzyskał tytuł mistrza malarskiego, co umożliwiło mu założenie własnej pracowni i rozpoczęcie samodzielnej kariery artystycznej.

Praca w Sewilli:

W Sewilli Velázquez zyskał szybko uznanie jako malarz portretowy i religijny. Jego wczesne prace cechują się realizmem i precyzją w oddawaniu detali. Jego twórczość z tego okresu obejmuje obrazy takie jak "Śniadanie" (1618) oraz "Staruszka smażąca jajka" (1618), które już wtedy ukazywały jego wyjątkową umiejętność przedstawiania światła, tekstur i charakteru postaci.

Przeniesienie do Madrytu i służba królewska:

W 1622 roku Velázquez przeniósł się do Madrytu, gdzie dzięki wsparciu don Juana de Fonseca, kapelana króla Filipa IV, zyskał możliwość malowania portretów dla królewskiego dworu. W 1623 roku został mianowany nadwornym malarzem Filipa IV, co zapewniło mu stałą pozycję na dworze oraz możliwość tworzenia na zamówienie monarchy. Przez resztę swojego życia Velázquez pracował na dworze, malując portrety króla, rodziny królewskiej oraz ważnych osobistości.

Rozkwit kariery:

Velázquez stał się głównym malarzem na dworze Filipa IV, a jego portrety z tego okresu uchodzą za arcydzieła malarstwa portretowego. Do najbardziej znanych prac z tego okresu należą portrety króla Filipa IV, księcia Baltazara Carlosa oraz "Portret papieża Innocentego X" (1650), który powstał podczas jego podróży do Włoch.

Podróże do Włoch:

W 1629 roku Velázquez po raz pierwszy odwiedził Włochy, co miało ogromny wpływ na jego twórczość. Studiował tam dzieła mistrzów renesansu, takich jak Tycjan, Tintoretto czy Veronese, co wpłynęło na rozwój jego techniki i stylu. Druga podróż do Włoch miała miejsce w latach 1649-1651, gdzie Velázquez został odznaczony tytułem rycerza zakonu Santiago.

Najsłynniejsze dzieła:

Velázquez jest autorem wielu znakomitych obrazów, ale jego najbardziej znanym dziełem jest "Las Meninas" (1656). Ten obraz, przedstawiający infantkę Małgorzatę Teresę z dworzanami, uważany jest za jedno z najbardziej złożonych i tajemniczych dzieł w historii sztuki. "Las Meninas" jest podziwiany za innowacyjne podejście do kompozycji, perspektywy oraz za sposób, w jaki artysta przedstawia siebie jako część sceny.

Inne znane obrazy Velázqueza to m.in. "Poddanie Bredy" (1635), "Księżniczka Małgorzata w niebieskiej sukni" (1659), "Triumf Bachusa" (1628) oraz "Wenus z lustrem" (1647-1651).

Ostatnie lata i śmierć:

Velázquez pracował na dworze aż do śmierci. Zmarł 6 sierpnia 1660 roku w Madrycie, prawdopodobnie z powodu gorączki, która dopadła go po powrocie z Francji, gdzie towarzyszył królowi Filipowi IV podczas negocjacji traktatu pirenejskiego.

Diego Velázquez pozostawił po sobie bogaty dorobek artystyczny, który miał ogromny wpływ na rozwój malarstwa europejskiego. Jego technika, talent do oddawania postaci i światła, a także zdolność do ukazywania ludzkiej natury sprawiają, że jest uznawany za jednego z najwybitniejszych malarzy w historii.