Józef Chełmoński ,,Burza”-Obraz na płótnie

91,00221,00

Obraz wykonany na płótnie, starannie napięty na ramie, można od razu powiesić na ścianie, bez potrzeby dodatkowej oprawy.

Opis

Obraz wydrukowany na płótnie malarskim

Obraz, wydrukowany na wysokiej jakości płótnie i umieszczony na drewnianej ramie, jest od razu gotowy do zawieszenia. To praktyczna i estetyczna dekoracja, która nie wymaga dodatkowego montażu ani oprawy.

“Burza” to jedno z bardziej dramatycznych dzieł Józefa Chełmońskiego, namalowane w 1896 roku. Obraz ten doskonale oddaje potęgę i nieprzewidywalność natury, co było charakterystycznym motywem w twórczości artysty. Chełmoński, znany z realistycznych przedstawień polskiej wsi i krajobrazu, w tym dziele ukazuje nie tylko piękno, ale i grozę przyrody.

Opis obrazu:

Obraz przedstawia scenę na otwartej polskiej równinie tuż przed nadchodzącą burzą. W centrum kompozycji widzimy przerażone stado koni, pędzące z wiatrem przed nadciągającą nawałnicą. Cała scena jest dynamiczna, pełna ruchu i napięcia, co podkreśla zbliżające się niebezpieczeństwo.

Główne elementy:

  • Konie: Stado koni pędzi przez równinę, ich grzywy rozwiane przez silny wiatr. Są wyraźnie przestraszone, co widać po ich gwałtownych ruchach i szeroko otwartych oczach. Konie symbolizują tu nieokiełznane siły natury i reakcję zwierząt na zbliżające się zagrożenie.
  • Krajobraz: Tło obrazu to rozległa równina, typowa dla polskiego krajobrazu, pokryta trawą i niską roślinnością. Horyzont jest niski, a niebo dominuje nad całą sceną, co nadaje obrazowi rozległość i poczucie przestrzeni.
  • Niebo: Główne tło obrazu to potężne, ciemne chmury burzowe, które szybko nadciągają nad krajobraz. Niebo jest dramatyczne, z dużymi, ciemnymi masami chmur, które tworzą silny kontrast z jaśniejszą częścią nieba, gdzie burza jeszcze nie dotarła.

Kolorystyka i światło:

Kolorystyka obrazu jest stonowana, z dominacją ciemnych odcieni nieba, szarości i brązów, co podkreśla ponury nastrój sceny. Chełmoński mistrzowsko operuje światłem, które pojawia się tu w formie kontrastujących jasnych i ciemnych partii obrazu. Jasność koni i jaśniejsze fragmenty ziemi kontrastują z ciemnym, burzowym niebem, co dodaje dramatyzmu całej kompozycji.

Dynamika i ruch:

“Burza” jest obrazem pełnym ruchu. Galopujące konie i rozwiewane przez wiatr trawy nadają scenie dynamikę, która doskonale oddaje niepokój przed nadchodzącym żywiołem. Chełmoński uchwycił moment, w którym natura pokazuje swoją siłę, co sprawia, że obraz jest niezwykle ekspresyjny.

Symbolika:

Obraz może być interpretowany jako alegoria siły natury, która przewyższa człowieka i jego zwierzęta, zmuszając ich do ucieczki przed jej niszczycielską potęgą. Konie, często pojawiające się w twórczości Chełmońskiego, tutaj symbolizują dzikość i nieokiełznaną energię, a burza – nieprzewidywalność i moc przyrody.

Kompozycja:

Kompozycja obrazu jest dynamiczna, z koncentrycznym układem elementów prowadzących wzrok widza od galopujących koni po dramatyczne niebo. Całość jest zbalansowana, ale pełna napięcia, co tworzy efekt niepokoju i potęguje wrażenie nadchodzącego zagrożenia.

Odbiór:

“Burza” Józefa Chełmońskiego jest uważana za jedno z jego najbardziej dramatycznych dzieł, które doskonale oddaje atmosferę zagrożenia i siły natury. Obraz ten jest podziwiany za swoją dynamiczną kompozycję, umiejętność oddania ruchu i dramatyczne operowanie światłem. Jest to przykład geniuszu Chełmońskiego w przedstawianiu zarówno piękna, jak i grozy natury.

Obraz znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.

Podsumowanie:

“Burza” Józefa Chełmońskiego to dynamiczne i ekspresyjne dzieło, które uchwyciło potęgę natury i jej wpływ na żywe stworzenia. Obraz, dzięki dramatycznej kolorystyce i silnej symbolice, pozostaje jednym z najbardziej przejmujących przykładów malarstwa realistycznego w polskiej sztuce.

Informacje dodatkowe
Rozmiar w cm

20×30

,

30×40

,

40×50

,

50×70

,

60×90

,

70×100

,

120×80

O autorze

Józef Chełmoński (1849–1914) był jednym z najwybitniejszych polskich malarzy XIX wieku, znanym przede wszystkim z realistycznych i naturalistycznych obrazów przedstawiających polską wieś, pejzaże oraz sceny rodzajowe z życia codziennego. Jego twórczość cechowała się głęboką wrażliwością na naturę oraz umiejętnością uchwycenia piękna i prostoty wiejskiego życia.

Wczesne życie:

Józef Chełmoński urodził się 7 listopada 1849 roku we wsi Boczki w zaborze rosyjskim, na terenie dzisiejszej Polski. Pochodził z rodziny szlacheckiej, która ceniła edukację i kulturę. Jego ojciec był dzierżawcą, a matka zajmowała się domem. Młody Józef od najmłodszych lat wykazywał talent plastyczny, rysując wszystko, co go otaczało, zwłaszcza sceny z życia wiejskiego.

Edukacja artystyczna:

Chełmoński rozpoczął swoją formalną edukację artystyczną w Warszawie, ucząc się w Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Wojciecha Gersona i Rafała Hadziewicza. W 1871 roku wyjechał do Monachium, gdzie kontynuował naukę w Akademii Sztuk Pięknych. Monachium, w tym czasie ważne centrum sztuki europejskiej, miało ogromny wpływ na rozwój artystyczny Chełmońskiego. W tym okresie związał się z grupą polskich artystów, w tym z Janem Matejką, Aleksandrem Gierymskim i Stanisławem Witkiewiczem.

Kariera i twórczość:

Po powrocie z Monachium Chełmoński związał się z polskim środowiskiem artystycznym i zaczął tworzyć dzieła, które zdobyły mu sławę zarówno w Polsce, jak i za granicą. W 1875 roku wyjechał do Paryża, gdzie spędził kilka lat. Tam jego twórczość zyskała uznanie wśród francuskich krytyków i kolekcjonerów, a obrazy takie jak "Czwórka", "Babie lato" i "Powrót z balu" stały się znane w Europie.

Chełmoński zasłynął przede wszystkim z malarstwa realistycznego, w którym szczegółowo oddawał życie i krajobraz polskiej wsi. Jego obrazy cechowały się dynamicznymi kompozycjami, żywą kolorystyką i dbałością o detale. Często przedstawiał sceny z życia chłopów, polowania, stada ptaków, konie w galopie oraz dziką przyrodę.

Powrót do Polski:

W 1887 roku Chełmoński powrócił do Polski, gdzie osiedlił się na stałe w majątku Kuklówka niedaleko Grodziska Mazowieckiego. Tam kontynuował swoją twórczość, malując obrazy inspirowane polskim pejzażem i życiem wiejskim. Jego prace z tego okresu, takie jak "Bociany", "Orka" czy "Żurawie", są uważane za jedne z najważniejszych w jego dorobku.

Ostatnie lata i śmierć:

W ostatnich latach życia Chełmoński stopniowo wycofywał się z życia publicznego, poświęcając się malarstwu i pracy na roli. Zmarł 6 kwietnia 1914 roku w Kuklówce, pozostawiając po sobie bogaty dorobek artystyczny, który do dziś jest uważany za niezwykle ważny wkład w polską sztukę.

Dziedzictwo:

Józef Chełmoński jest uważany za jednego z najważniejszych polskich malarzy XIX wieku. Jego twórczość, choć silnie zakorzeniona w polskiej kulturze, była doceniana także na arenie międzynarodowej. Chełmoński zyskał sławę jako mistrz realistycznego malarstwa pejzażowego i rodzajowego, który potrafił w niezwykle sugestywny sposób oddać piękno polskiej wsi i życie jej mieszkańców.

Jego prace znajdują się w najważniejszych polskich muzeach, w tym w Muzeum Narodowym w Warszawie i Krakowie, oraz w kolekcjach zagranicznych. Chełmoński pozostaje inspiracją dla wielu pokoleń artystów, a jego obrazy są cenione zarówno za walory artystyczne, jak i za głęboki związek z polską kulturą i przyrodą.