Masolino ,,Uzdrowienie chromego i wskrzeszenie Tabity” – Obraz na płótnie

70,00170,00

Gotowy do montażu obraz na płótnie został precyzyjnie naciągnięty na wytrzymałą ramę drewnianą.

Opis

Obraz wydrukowany na płótnie malarskim

Ten elegancki obraz, wydrukowany na płótnie i starannie naciągnięty na drewnianą ramę, jest gotowy do zawieszenia na ścianie, co czyni go idealnym wyborem do dekoracji Twojego domu lub biura. Dzięki solidnej konstrukcji ramy obraz jest stabilny i trwały, co pozwala cieszyć się jego pięknem przez wiele lat.

„Uzdrowienie chromego i wskrzeszenie Tabity” to fresk autorstwa Masolina da Panicale, namalowany około 1425 roku. Jest on częścią słynnego cyklu fresków w kaplicy Brancaccich w kościele Santa Maria del Carmine we Florencji, gdzie Masolino współpracował z Masacciem. Fresk przedstawia dwie sceny biblijne z życia św. Piotra: uzdrowienie chromego oraz wskrzeszenie Tabity.

Opis fresku:

Fresk jest podzielony na dwie części, każda z nich ukazuje inną scenę z życia św. Piotra. Obie sceny są umiejętnie połączone w jednym obrazie, tworząc spójną i zharmonizowaną kompozycję.

Uzdrowienie chromego:

  • Scena: Po lewej stronie fresku widzimy św. Piotra, który uzdrawia chromego mężczyznę, leżącego u stóp świętego. Postać chromego jest przedstawiona w momencie uzdrowienia, gdy zaczyna wstawać, co podkreśla cudowność tego zdarzenia. Św. Piotr wykonuje gest błogosławieństwa, wyrażający jego boską moc uzdrawiania.
  • Postacie: Św. Piotr jest centralną postacią tej sceny, ubrany w tradycyjny strój apostoła, z aureolą nad głową, co podkreśla jego świętość. Wokół niego zgromadzeni są świadkowie tego cudu, których twarze wyrażają zdumienie i podziw.

Wskrzeszenie Tabity:

  • Scena: Po prawej stronie fresku św. Piotr dokonuje kolejnego cudu – wskrzesza Tabitę, zwaną także Dorcas, zmarłą kobietę, która była znana ze swojej dobroczynności. Tabita leży na łożu, a jej postać jest przedstawiona w momencie powrotu do życia, co wyraża gest wyciągniętych rąk ku św. Piotrowi.
  • Postacie: Św. Piotr jest znów centralną postacią, a wokół niego zgromadzili się ludzie, którzy byli świadkami tego cudu. Postacie są zróżnicowane pod względem wieku i wyglądu, co dodaje scenie realizmu i dynamiki.

Tło i architektura:

Tło fresku jest bogate w elementy architektoniczne, co jest typowe dla wczesnorenesansowego malarstwa. Budynki i arkady, które widać w tle, są przedstawione z dużą dbałością o perspektywę, co dodaje głębi i przestrzenności całej scenie. Architektura ma na celu nie tylko urealnić scenę, ale także podkreślić wielkość i monumentalność wydarzeń przedstawionych na fresku.

Kolorystyka i światło:

Kolorystyka fresku jest typowa dla Masolina, z delikatnymi, pastelowymi barwami, które nadają scenie spokój i subtelność. Światło jest równomiernie rozproszone, co tworzy miękkie cienie i subtelne przejścia tonalne. Masolino użył światła, aby podkreślić boską naturę cudów, które wykonuje św. Piotr.

Symbolika:

  • Uzdrowienie chromego: Scena ta symbolizuje moc uzdrawiania i boską interwencję, która przywraca zdrowie i nadzieję tym, którzy jej potrzebują.
  • Wskrzeszenie Tabity: Wskrzeszenie Tabity jest symbolem odrodzenia i boskiej mocy nad życiem i śmiercią, co podkreśla rolę św. Piotra jako pośrednika boskiej łaski.

Kompozycja:

Kompozycja fresku jest starannie zbalansowana, z centralnym umiejscowieniem św. Piotra, który łączy obie sceny. Postacie są rozmieszczone harmonijnie, co tworzy wrażenie ruchu i ciągłości. Architektura w tle jest zintegrowana z całą sceną, nadając jej spójność i elegancję.

Odbiór:

„Uzdrowienie chromego i wskrzeszenie Tabity” jest uznawane za jedno z najważniejszych dzieł w cyklu fresków w kaplicy Brancaccich. Fresk jest podziwiany za swoją kompozycję, subtelne użycie światła oraz umiejętność oddania duchowego znaczenia przedstawionych scen. Jest to przykład mistrzowskiego połączenia gotyckiej tradycji z nowymi renesansowymi technikami.

Podsumowanie:

„Uzdrowienie chromego i wskrzeszenie Tabity” Masolina to fresk, który łączy dwie biblijne sceny z życia św. Piotra w harmonijną i złożoną kompozycję. Dzieło wyróżnia się subtelną kolorystyką, realistycznym przedstawieniem architektury i głębokim duchowym przesłaniem, będąc kluczowym elementem cyklu fresków w kaplicy Brancaccich.

Informacje dodatkowe
Rozmiar w cm

20×30

,

30×40

,

40×50

,

50×70

,

60×90

,

70×100

,

120×80

O autorze

Masolino da Panicale (około 1383–1447) był włoskim malarzem, który odegrał istotną rolę w przejściu od stylu gotyckiego do wczesnego renesansu. Urodził się jako Tommaso di Cristoforo Fini w Panicale, małej miejscowości w Toskanii. Masolino jest znany głównie ze swojej współpracy z Masacciem, a także z własnych fresków i malowideł, które łączą elementy późnogotyckiej elegancji z nowatorskimi ideami renesansowymi.

Wczesne życie i nauka:

Masolino da Panicale urodził się około 1383 roku. O jego młodości i edukacji wiadomo niewiele, jednak przypuszcza się, że mógł terminować u takich mistrzów jak Gherardo Starnina lub Lorenzo Monaco, którzy działali w duchu późnego gotyku. Masolino wykazywał się zdolnością do łączenia stylu gotyckiego, charakteryzującego się elegancją i delikatnością, z nowatorskimi elementami renesansu, takimi jak perspektywa i bardziej realistyczne przedstawienie postaci.

Kariera artystyczna:

W swojej karierze Masolino współpracował z młodszym malarzem, Masacciem, co miało ogromne znaczenie dla rozwoju sztuki wczesnorenesansowej. Razem pracowali nad cyklem fresków w kaplicy Brancaccich w kościele Santa Maria del Carmine we Florencji, co jest jednym z ich najsłynniejszych dzieł. Masolino wniósł do tych fresków elementy późnogotyckiej delikatności i detali, podczas gdy Masaccio dodał nowatorskie techniki perspektywy i głębi, tworząc dzieła przełomowe dla sztuki renesansowej.

Główne dzieła:

Masolino jest autorem wielu ważnych fresków i obrazów. Oto kilka z jego najważniejszych dzieł:

  • Freski w Kaplicy Brancaccich: Razem z Masacciem stworzył cykl fresków przedstawiających sceny z życia św. Piotra. Masolino był odpowiedzialny za malowanie bardziej tradycyjnych, gotyckich elementów, takich jak "Uzdrowienie chromego" i "Kazanie św. Piotra".
  • "Madonna z Dzieciątkiem": Obraz ten jest przykładem stylu Masolina, łączącego elegancję gotycką z nowymi trendami renesansowymi.
  • Freski w Castiglione Olona: Masolino stworzył freski w baptysterium w Castiglione Olona, w tym słynny "Chrzest Chrystusa", który jest jednym z najbardziej znaczących dzieł w jego dorobku.

Styl i wpływy:

Styl Masolina był mieszanką późnego gotyku i wczesnego renesansu. Jego postacie charakteryzują się delikatnymi rysami, elegancją i subtelną dekoracyjnością, typowymi dla gotyku, ale równocześnie w jego dziełach widać początki użycia perspektywy i bardziej realistyczne przedstawienie przestrzeni i anatomii, co było nowością w jego czasach.

Masolino wywarł wpływ na wielu późniejszych artystów, a jego współpraca z Masacciem przyczyniła się do rozwoju wczesnorenesansowej sztuki we Florencji. W przeciwieństwie do Masaccia, który poszedł w kierunku bardziej radykalnych innowacji, Masolino pozostał bardziej zakorzeniony w gotyckiej tradycji, choć jego twórczość była istotnym krokiem w kierunku nowej estetyki renesansowej.

Ostatnie lata i śmierć:

Masolino zmarł prawdopodobnie w 1447 roku. Jego twórczość była ceniona za życia, ale z czasem została przyćmiona przez bardziej nowatorskie dzieła takich artystów jak Masaccio czy Fra Angelico. Niemniej jednak jego prace pozostają ważnym ogniwem w ewolucji malarstwa włoskiego, ukazując przejście od gotyku do renesansu.

Podsumowanie:

Masolino da Panicale był kluczową postacią w sztuce wczesnego renesansu, łącząc tradycję gotycką z nowymi trendami renesansowymi. Jego współpraca z Masacciem oraz jego własne dzieła, takie jak freski w Castiglione Olona, są świadectwem jego umiejętności i wkładu w rozwój włoskiej sztuki. Masolino pozostaje ważną postacią w historii malarstwa, reprezentującą przejście między dwoma epokami w sztuce europejskiej.