Rembrandt ,,Oślica Balaama” – Obraz na płótnie

Rembrandt Harmenszoon van Rijn (1606–1669) był jednym z najwybitniejszych malarzy i grafików w historii sztuki, uznawanym za jednego z największych artystów Złotego Wieku Holandii. Urodził się 15 lipca 1606 roku w Lejdzie, jako dziewiąte dziecko w rodzinie młynarza Harmena Gerritszoona van Rijna i Neeltgen Willemsdochter van Zuytbrouck. Dzięki stosunkowo zamożnej rodzinie, Rembrandt mógł otrzymać dobre wykształcenie. W wieku 14 lat zapisał się na Uniwersytet w Lejdzie, jednak wkrótce porzucił studia, aby poświęcić się malarstwu.

Rembrandt rozpoczął swoją artystyczną karierę jako uczeń lokalnych malarzy, takich jak Jacob van Swanenburgh i Pieter Lastman w Amsterdamie. To właśnie Lastman nauczył go technik malarskich oraz wprowadził w świat biblijnych i historycznych tematów, które stały się ważnym elementem twórczości Rembrandta.

W 1631 roku Rembrandt przeniósł się do Amsterdamu, gdzie szybko zdobył renomę jako portrecista. Jego portrety, zarówno indywidualne, jak i grupowe, charakteryzowały się wyjątkową zdolnością do oddawania psychologii i emocji przedstawianych postaci. Jednym z jego najsłynniejszych dzieł z tego okresu jest "Lekcja anatomii doktora Tulpa" (1632), która przyniosła mu szerokie uznanie.

W 1634 roku Rembrandt ożenił się z Saskią van Uylenburgh, siostrzenicą bogatego marszanda sztuki, dzięki której zyskał dostęp do zamożnych klientów. Wspólne życie przyniosło mu sukcesy zawodowe i materialne, ale także tragedie osobiste – z czworga ich dzieci tylko jedno, Titus, dożyło dorosłości. Saskia zmarła w 1642 roku, co miało duży wpływ na życie i twórczość Rembrandta.

W późniejszych latach jego życie zaczęło się komplikować. Pomimo początkowych sukcesów, Rembrandt popadł w długi, co zmusiło go do sprzedaży domu i licznych dzieł sztuki. W 1656 roku ogłosił bankructwo. Pomimo tych trudności, nadal tworzył i eksperymentował z nowymi technikami, w tym z techniką chiaroscuro, co widoczne jest w jego późniejszych pracach.

Rembrandt był nie tylko malarzem, ale także wybitnym grafikiem. Jego akwaforty i rysunki charakteryzują się dużą precyzją i głęboką emocjonalnością. Jego prace obejmują szeroki wachlarz tematów, od scen biblijnych, przez mitologiczne, po portrety i pejzaże. Jego późniejsze prace, takie jak "Straż nocna" (1642), "Powrót syna marnotrawnego" (ok. 1669) i liczne autoportrety, ukazują dojrzałość artystyczną i głęboką introspekcję.

Rembrandt zmarł 4 października 1669 roku w Amsterdamie, w biedzie i samotności. Jego spuścizna artystyczna pozostaje jednak niezwykle ceniona. Jest uważany za jednego z największych mistrzów w historii sztuki, którego twórczość wywarła ogromny wpływ na malarstwo europejskie, a jego prace do dziś inspirują artystów na całym świecie.